माझ्या चारोळ्या...काही भावना...

**त्रिवेणि**
अश्रुंमधला खारटपणा हल्ली
जास्तच वाढत चाललाय
.
.
.
.
.
वाटतयं जमीनीचा नापीकपणा आता भोवतोय...
---संदिप उभळ्कर

तुझ्या क्षितिजाच्या त्या

हळव्या आणि पुसट कडा

संभ्रमाच्या छायेमधील जणू

सप्तरंगी बिकट छटा

--संदिप उभळ्कर

त्या झुरण्यात पण एक मजा असते

हसता हसता पाठून रडण्यात वेगळी मजा असते

प्रेम मिळो अगर न मिळो

त्यासाठी जीव तोडून धावण्यात वेगळी मजा असते

--संदिप उभळ्कर

मीही आता आवरून घेतलंय
नाईलाजाने सावरून घेतलंय
रात्रीच्या त्या अगणित थेंबाना
मीही आता चांदण्यांशी थेट वावरू दिलयं
-संदिप उभळ्कर

माझी तर आता कातरवेळ आहे
सांज तर गेली पण अंधाराची वेळ आहे
तू मात्र मनात आहेस..
जसा आभाळात तोही निरंतर आहे...
-संदिप उभळ्कर

डोळेही हल्ली मला आता

तुसरयासारखे वागवतात

शब्दातून जरी तू डोकावलीस तरी

आनंदाने उशीवर रात्रभर रांगोळी काढत राहतात......

-संदिप उभळ्कर

श्रावणसरीही मित्रा आता

परक्यासारख्या वागतात

उनपावसाच्या मतलबी खेळात

आपल्याच डोळ्यातून धावतात

-संदिप उभळ्कर

तुझ्या आणि माझ्यामध्ये आता
फक्त इतकेच अंतर उरले
पाऊस येऊन सरून गेलाय
आणि अश्रु मात्र माझेच कोरडे राहीले
-संदिप उभळ्कर

प्रेम जेव्हा उमलत होतं
तेव्हाच सारं बरसत होतं
आसुसलेल्या प्रत्येक क्षणाला
तेच तेव्हा फसवत होतं....
---संदिप उभळ्कर

तसेच काहीसे कातरवेळचे असते

लालगोळ्याच्या निरोपाचे..

..त्याला अमुक आमंत्रण असते

दिवा पेटून कसा जळवून जातो

पहाटेच्या किरणांना याचेच मुळी वावगे असते

-संदिप उभळ्कर