माझ्या चारोळ्या...काही भावना...

**त्रिवेणि**
अश्रुंमधला खारटपणा हल्ली
जास्तच वाढत चाललाय
.
.
.
.
.
वाटतयं जमीनीचा नापीकपणा आता भोवतोय...
---संदिप उभळ्कर

तुझ्या क्षितिजाच्या त्या

हळव्या आणि पुसट कडा

संभ्रमाच्या छायेमधील जणू

सप्तरंगी बिकट छटा

--संदिप उभळ्कर

त्या झुरण्यात पण एक मजा असते

हसता हसता पाठून रडण्यात वेगळी मजा असते

प्रेम मिळो अगर न मिळो

त्यासाठी जीव तोडून धावण्यात वेगळी मजा असते

--संदिप उभळ्कर

मीही आता आवरून घेतलंय
नाईलाजाने सावरून घेतलंय
रात्रीच्या त्या अगणित थेंबाना
मीही आता चांदण्यांशी थेट वावरू दिलयं
-संदिप उभळ्कर

माझी तर आता कातरवेळ आहे
सांज तर गेली पण अंधाराची वेळ आहे
तू मात्र मनात आहेस..
जसा आभाळात तोही निरंतर आहे...
-संदिप उभळ्कर

डोळेही हल्ली मला आता

तुसरयासारखे वागवतात

शब्दातून जरी तू डोकावलीस तरी

आनंदाने उशीवर रात्रभर रांगोळी काढत राहतात......

-संदिप उभळ्कर

श्रावणसरीही मित्रा आता

परक्यासारख्या वागतात

उनपावसाच्या मतलबी खेळात

आपल्याच डोळ्यातून धावतात

-संदिप उभळ्कर

तुझ्या आणि माझ्यामध्ये आता
फक्त इतकेच अंतर उरले
पाऊस येऊन सरून गेलाय
आणि अश्रु मात्र माझेच कोरडे राहीले
-संदिप उभळ्कर

प्रेम जेव्हा उमलत होतं
तेव्हाच सारं बरसत होतं
आसुसलेल्या प्रत्येक क्षणाला
तेच तेव्हा फसवत होतं....
---संदिप उभळ्कर

तसेच काहीसे कातरवेळचे असते

लालगोळ्याच्या निरोपाचे..

..त्याला अमुक आमंत्रण असते

दिवा पेटून कसा जळवून जातो

पहाटेच्या किरणांना याचेच मुळी वावगे असते

-संदिप उभळ्कर

चारोळ्या.........

------पहीली भेट-------(सत्यकथा)
म्हणू तशी पहीली भेट,आपल्याला मांडता येते

म्हटले तर दोन डोळ्यात,चांदरात साठवता येते

त्याच डोळ्यांच्या तिरकस नजरेचा,स्पर्श अजून आठवतो

थरथरणार्या आसमंतात त्या,थरथरणारा तुझा शब्द आठवतो

दोन क्षणांच्या गाठीभेटीतील,आसुसलेला तो रस्ता आठवतो

आणि काही क्षणांनंतरचा...

त्याच रस्त्यात आकंठ रक्तात बुडालेला,तडफडणारा तुझा तो जीवही आठवतो

---संदिप उभळ्कर

हवे तसे हवे त्याला

नाही कधी राहता येत

कितीही मनात आणले तरी

पानगळ नाही थांबवता येत

तू लाख ये म्हणशील

पण पाठी मी फिरू शकत नाही

भावनांच्या होळीमध्ये आज मी

रंगाना थांबवू शकत नाही

---संदिप उभळ्कर

**भास**

भास हे भासच असतात

ते कधी खरे नसतात

अर्थ जेव्हा उलगडत असतात

तेव्हाच तर राणी....

प्रेमात दोन जीव बुडत असतात

---संदिप उभळ्कर

"प्रेम हे होत नसत

प्रेम हे कराव लागत

आपल अस कुणिच नसत

आपलस कराव लागत

एकदा तरी स्वताहुन

वादळात झोकायच असत

नाहिच हाती आल तर

"त्याच वादळात"

मनसोक्त मरायला शिकायच असत

---संदिप उभळ्कर

असच काहीसं होत गं

माझ्याही मनात

पण अस्तित्वाला ते मान्य नव्हते

शहाण्यांच्या या जगात

---संदिप उभळ्कर

**अन्तर**

तुझ्या माझ्या मध्ये

फ़क्त इतकेच अन्तर आहे

टोके दोन असली तरी

धागा मात्र एक आहे ....

---संदिप उभळ्कर

मी तर पापण्या झाकल्या होत्या

मांजर दुध पित तसं

पण शब्दातच मी बुडत राहीलो

पुरात गुरं मरतात तसं

---संदिप उभळ्कर

शब्द,पूर आणि डोळे

सगळे शेवटी निमित्तच रे

मरण्याआधी आनंदासाठी कसे जगायचे?

याचेच निष्फळ प्रयत्न रे....

---संदिप उभळ्कर