मीही स्वप्नांचा चुराडा केला
बरसणारया प्रत्येक स्पंदनांचा तेव्हा
काहीच जमले नाही तरी निदान अंकुर रुजवला
""दूर जेव्हा आपण एकटेच
स्वमध्ये स्वःताच नसतो
खरंच जर नीट पाहिले तर
आपण मरण्याच्या पण लायकीचे नसतो""
ज्या वाटेवर धावत सुटलो
अनवाणी खड्डे नि धोक्याची लक्तरे होती
पण बाजूच्याच वाटेवर नजर फिरवली तर तिथे
अस्तित्वालाच स्वपणाची क्लेषदायक लाज होती
सवंगडयांचाच खेळ सारा हा
जगण्याचा नि मरुन उरण्याचा
धरला त्याने तर जीवन संपले
सुटलाच तर मग मरण गोंजारण्याचा
का प्रत्येक सुत्र असेच असावे
हसतांनाही आत्म्याने रडावे...
"जगतोयच जर जगवण्यासाठी तर
का मग स्वतःचे तरी मुद्दे असावेत"????
---संदीप उभळकर
No comments:
Post a Comment